زمینه و هدف: ظاهر بد بافت اسکار پس از جراحی های زیبایی می تواند تاثیرات منفی بر نتایج جراحی و رضایت بیمار داشته باشد. در سال های اخیر، استفاده زودهنگام از لیزرتراپی در جلوگیری از تشکیل بافت اسکار بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در حال حاضر اطلاعات ما از استفاده ترکیبی زودهنگام از لیزرها برای کاهش بافت اسکار و بهبود ظاهر آن محدود است. در این مطالعه ما به بررسی تاثیر لیزرتراپی ترکیبی با استفاده از pulsed dye laser (PDL) و fractional CO2 laser در بهبود ظاهر بافت اسکار پس از جراحی های زیبایی پرداختیم. روش اجرا: در این مطالعه 15 بیمار شامل 13 بیمار ماموپلاستی و 2 بیمار ابدومینوپلاستی بررسی شدند. در بیماران ماموپلاستی به صورت تصادفی هر یک از پستان ها در یکی از دو گروه شاهد یا لیزرتراپی قرارمی گرفت. در بیماران ابدومینوپلاستی از split-scar استفاده شد و هر نیمه به صورت تصادفی در یکی از دو گروه قرار داده شد. در گروه لیزرتراپی، در پایان هفته سوم لیزرتراپی با PDL 585 nm و در پایان هفته ششم لیزرتراپی با fractional CO2 laser انجام شد. بیماران به مدت 6 ماه دیگر پیگیری شدند. برای ارزیابی ظاهر زخم ها از visual analogue scale (VAS) استفاده شد. سه جراح که از گروه زخم ها خبر نداشتند، در شروع لیزرتراپی و در ویزیت نهایی، میزان رضایت خود از ظاهر زخم ها را تعیین کردند. ظاهر زخم ها براساس نمره VAS به صورت poor، fair، good یا excellent تعیین شد. یافته ها: میانگین نمره VAS در گروه لیزر برابر 8/0±, 5/5 و در گروه شاهد برابر 8/0±, 8/4 بود. اختلاف بین دو گروه ازنظر آماری معنادار نبود (057/0=P). در این مطالعه موردی از ظاهر اسکار excellent دیده نشد. ظاهر تمام زخم های گروه لیزرتراپی، fair و good بود. در گروه شاهد، 13 زخم در گروه fair قرار داشتند. در این مورد نیز اختلاف بین دو گروه معنادار نبود (227/0=P). نتیجه گیری: لیزرتراپی ترکیبی زودهنگام با استفاده از PDL و fractional CO2 laser در پیگیری کوتاه مدت با بهبود ظاهر بافت اسکار همراه است اما تاثیرات معناداری به همراه ندارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

Pulsed Dye laser (PDL) عمدتا به عنوان وسیله ای جهت درمان ضایعات عروقی به شمار میرود. اما مطالعات مختلفی که در مراکز علمی گوناگون دنیا انجام شده است مواردی از کاربردهای این لیزر ایمن را در ضایعات غیرعروقی به نمایش گذاشته اند. هدف ما در این مقاله مروری جمع بندی و خلاصه نمودن این مطالعات بوده است.PDL یک جایگزین شناخته شده و مورد قبول برای کرایوتراپی در درمان برخی ضایعات ویروسی مانند زگیل های دور ناخن یا مولوسکوم به شمار می رود. در مورد ضایعات التهابی هنوز مکانیسم اثر این لیزر روشن نیست و نتایج متناقضی در مطالعات مختلف به دست آمده است. در مورد این گونه درماتوزها،PDL  اثر بسیار مختصر دارد و محدود به ضایعاتی است که جزء عروقی واضحی دارند (پسوریازیس و آکنه). بالاخره درباره شکل دهی مجدد کلاژن  (Collagen Remodelling)و کاربردهای مربوط به آن (مانند جوانسازی پوست، اسکارهای هیپرتروفیک، کلوئید و استریا) نتایج مطالعات مختلف متفاوت بوده و ضمن تایید اثر احتمالی این لیزر، نیاز به مطالعات بیشتری برای مشخص شدن پارامترهای مناسب درمان وجود دارد.

زمینه و هدف: انتخاب روش و ابزار اندازه گیری مناسب برای پارامترهای قرنیه یکی از مهم ترین نکات در مداخلات درمانی سگمان قدامی است. هدف از این مطالعه مقایسه کراتومتری به دست آمده از پنتاکم و کراتومتری IOL Master برای محاسبه لنز داخل چشمی در افراد بدون سابقه جراحی رفرکتیو بود.روش بررسی: 100 چشم که کاندید عمل جراحی (Photo Refractive Keratectomy) PRK بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 27±4.30 سال بود. اندازه گیری های کراتومتری توسط دستگاه IOL Master و پنتاکم انجام شد. مقادیر (SIMK (Simulated Keratometry و (EKR (Equivalent Keratometry توسط پنتا کم اندازه گیری شد. سپس قدرت لنز داخل چشمی با استفاده از Axial Length، و قدرت قرنیه با یک فرمول و برای یک نوع لنز محاسبه شد.یافته ها: میانگین قدرت قرنیه توسط IOL Master، SIMK و EKR به ترتیب 44.52±1.54، 44.08±1.46 و 44.25±1.48 به دست آمد. میانگین قدرت لنز داخل چشمی توسط IOL Master،SIMK و EKR به ترتیب 17.15±2.14 و 17.60±2.20 و 17.53±2.14 به دست آمد. همبستگی معنی داری بین قدرت قرنیه و همچنین قدرت لنز محاسبه شده در این سه دستگاه دیده شد (P<0.0001). تفاوت معنی داری بین میانگین قدرت قرنیه توسط این سه ابزار و نیز قدرت لنز داخل چشمی مشاهده شد (P<0.0001).نتیجه گیری: تفاوت معنی دار قدرت قرنیه و نیز قدرت لنز داخل چشمی محاسبه شده توسط این روش ها، نشان دهنده آن است که استفاده جایگزین این مقادیر ممکن است در شرایط بالینی معمول و به ویژه پس از جراحی انکساری که رفتار انکساری قرنیه متفاوت شده است، قدرت متفاوتی از لنز داخل چشمی محاسبه شده بدهد و در نتیجه عیوب انکساری ناخواسته ای را برای بیمار به وجود آورد.

1در این مقاله بر اساس معادلات نرخ لیزر پیرو، روابط جدیدی برای فرکانس ناکوکی، پاسخ فرکانسی مدولاسیون مستقیم لیزر نیمه هادی حلقوی با قفل تزریقی، پاسخ فرکانسی مدولاسیون دامنه و فاز لیزر راهبر توسعه داده شد. با افزایش توان تزریق لیزر راهبر مشاهده می گردد که پهنای ناحیه قفل شده، فرکانس نوسانات واهلشی و پهنای باند مدولاسیون های مستقیم لیزر پیرو و همچنین دامنه و فاز لیزر راهبر افزایش می یابد. در مقایسه بین روش های مختلف مدولاسیون، مدولاسیون فاز لیزر راهبر در حالتی که سیگنال پاسخ، دامنه لیزر پیرو است بیشترین پهنای باند (80 برابر پاسخ فرکانسی مدولاسیون مستقیم لیزر پیرو)را ارائه می کند.

سابقه و هدف: انجام لوله گذاری تراشه با مکانیزم های مختلف باعث تخریب تراشه و ایجاد عوارض موضعی و در نهایت تنگی تراشه متعاقب لوله گذاری می شود. جهت درمان این بیماران دو روش وجود دارد یکی عمل جراحی End to End Anastomosis و دیگری روش جدید استفاده از Nd – YAG laser که می تواند ضایعات ایجاد شده در داخل راه هوایی اعم از پرده کاذب (Web)، نسج گرانولاسیون و باند های فیبرو را تصحیح نماید و ضمن داشتن نتایج رضایت بخش و مناسب، باعث جلوگیری از صرف انرژی زیاد، کاهش روزهای بستری در بیمارستان و کاهش هزینه های بیمار می شود.مواد و روشها: این مطالعه بصورت آینده نگر وUncontrolled Clinical Trial  بر روی بیماران مراجعه کننده مبتلا به تنگی تراشه ناشی از لوله گذاری در فاصله سالهای 1378-1373 انجام شده است، تمامی بیماران در بدو مراجعه برونکوسکوپی شدند و کلیه بیمارانی که در آنها طول تنگی کمتر از 2 سانتیمتر و قطر لومن تراشه بیشتر از 5 میلیمتر و نوع ضایعه نسج گرانولاسیون بود، بطور اولیه جهت لیزر درمانی انتخاب شدند. افراد فاقد معیار فوق کاندید جراحی شدند که البته برای تعدادی از این افراد نیز به علل مختلف لیزر درمانی بکار گرفته شد. لیزر درمانی در اکثر بیماران با برونکوسکوپ فیبر اپتیک BF-TT202 و بیهوشی موضعی صورت گرفت. بجز آنهاییکه قطر آنهاییکه قطر لومن باقی مانده تراشه آنها 5-10 mm بود که با برونکوسکوپ رژید storze و بیهوشی عمومی انجام شد.یافته ها: از کل 32 نفر بیمار مراجعه کننده ، 25 نفر واجد معیارهای اولیه لیزر درمانی بودند که 22 نفر (88%) کاملا بهبود یافتند. در مورد 5 نفر دیگر نیز به علل مختلف لیزر درمانی بکار گرفته شد که نهایتا تعداد کل کسانیکه از لیزر درمانی بهره جستند به 30 نفر (93%) رسید در مجموع 23 نفر تنها با لیزر، 2 نفر تنها با جراحی و 7 نفر با کاربرد لیزر به همراه جراحی بهبود یافتند.نتیجه گیری و توصیه ها: این نتایج نشان می دهد که با تشخیص صحیح و دسته بندی درست بیماران می توان از لیزر درمانی در مورد بیمارانی که معیار های لازم را دارا هستند به عنوان یک روش مناسب درمانی استفاده کرد.

زمینه و هدف: فایل های چرخشی ممکن است سبب تغییرات آناتومیک ناحیه اپیکال شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی حفظ انحنای کانال با استفاده از دو سیستم چرخشی (فلکس مستر) Flex Master و (پروتیپر) Protaper می باشد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی از ریشه های مزیوباکال مولر اول دایمی فک بالای انسان با طول ریشه 18 - 23 میلی متر و انحنایی بین 15 - 40 درجه استفاده شد. گشادی کانال ها حداقل به اندازه فایل شماره ده و حداکثر به اندازه فایل شماره 15 دستی بود. نمونه ها در دو گروه پانزده تایی قرار گرفتند. در هر دو گروه کانال ها پس از تهیه حفره دسترسی، بخش تاجی کانال به روش Crown down با استفاده از Gates Glliden شماره 1 و 2 آماده سازی شدند و سپس با به کارگیری فایل های چرخشی فلکس مستر و پروتیپر بر اساس توصیه کارخانه سازنده آماده سازی شدند. پس از اتمام مراحل آماده سازی، فایل دستی شماره سی در کانال ها قرار داده شده و تحت شرایط فایل اولیه به روش دیجیتال مجددا از کانال ها رادیوگرافی به عمل آمد و زاویه فایل نهایی اندازه گیری شد. جهت بررسی نتایج از آنالیز واریانس، آزمون t و کواریانس استفاده شد.یافته ها: میانگین زاویه انحراف آپیکال متعاقب استفاده از دو سیستم روتاری فلکس مستر و پروتیپر به ترتیب 6.19±3.07 و 5.52±2.87 درجه بود. میانگین انحراف آپیکال با استفاده از سیستم فلکس مستر بیش از میانگین انحراف در استفاده از سیستم پروتیپر بود. (P³0.05)نتیجه گیری: در اثر استفاده از دو سیستم فلکس مستر و پروتیپر، انحراف آپیکال کانال اتفاق افتاده بود. میزان انحراف در استفاده از سیستم فلکس مستر کمی بیشتر از پروتیپر بود. اما اختلاف این دو سیستم معنی دار نبود.